Een gelukkig Nieuwjaar vol mooie vragen!

De eerste dag van het jaar en dan… Ik weet dat 2018 een goed jaar is geweest voor ons vooral omdat we met een goed gevoel verder gaan waar we waren gebleven aan het einde van 2018. Geen concrete voornemens maar gewoon doen wat goed voelt. We hebben ons goede voornemen dus al gehaald. Erg overzichtelijk is het niet maar ik weet dat er weer veel moois uit zal komen in 2019.

Gelukkig veranderen nieuwe gewoontes ook niet zo snel

Omdat we dus verder gaan met waar we waren gebleven, was het niet meer dan logisch dat we dit jaar zouden starten met het schoonhouden van onze leefomgeving. Over het vuurwerk op de straten maakte ik mij niet zo’n zorgen, dat wordt vast ergens deze dagen opgeruimd door degene die dat daar heeft afgestoken. Wat ik wel een dingetje vind is dat er in het park vlakbij ons huis veel is afgestoken en dat ik het nog niet zie gebeuren dat er iemand terug komt om dat weg te halen. Vorig jaar kwamen we in maart en april nog stukken vuurwerk tegen dus dat wilde we dit jaar anders zien. 1 januari was voor ons dus ook de dag dat we met het gezin lekker naar buiten gingen om op te ruimen.

Niet opruimen maar vragen stellen

Ondanks dat ik niet wil dat Norah en Jolie vuurwerk oprapen gaan ze toch mee en stellen ze zichzelf, dus ook ons, vooral veel vragen. Waarom heeft dat jongetje het vuurwerk afgestoken en helpt hij jullie niet mee? Waarom steken ze het niet thuis af? Waarom mogen wij het niet aanraken? En vooral waarom doen mensen dit als het slecht is voor de dieren en de plantjes? Het is zo mooi om te zien dat niet alleen onze kinderen ons vragen stellen maar dat er ook andere kinderen in het park naar ons toe komen met soortgelijke vragen en ook af en toe iets komen brengen voor in de vuilniszakken. Ik geloof dat daar een betere toekomst ligt als we maar de tijd nemen voor hun vragen en kleine gebaren. Overigens veel vragen waar ik niet direct een antwoord op kan geven. Wij hebben zelf ook wat vuurwerk afgestoken dus leg ik uit dat we het mooi vinden. Dat het iets is dat we al lang doen en wat bij oud en nieuw hoort. Het is daarom moeilijk om dat zomaar te stoppen. Ook Wilco legt uit dat hij dit vroeger deed en dat hij eigenlijk zichzelf niet zo bewust was van de rommel die hij achter liet. We begrijpen het wel maar we willen het graag anders zien en daarom zetten we ons hiervoor in. Ze nemen eigenlijk geen genoegen met de antwoorden maar stoppen met vragen stellen en gaan lekker spelen en fietsen. Ondertussen zijn de meiden wel super trots dat we 5 zakken vol hebben opgehaald en dat er ook nog mensen waren die ons kwamen helpen. Ik hoop dat onze kleine dames hun vragen blijven stellen en dat ze vanuit het gevoel dat ze nu hebben voor deze wereld een keuze maken om hun leven in te vullen.

Dus toch…

Nu ik dit schrijf leer ik weer van mijn eigen dochters. Het enige dat we hoeven te doen is vragen stellen om onze toekomst te veranderen. Als ik geen “goed” antwoord kan geven op die vragen dan zal het niet iets zijn waar ik volledig achter sta. Wil ik dat dan wel? Dus toch een goed voornemen? Ja dat denk ik, ik ga mezelf meer vragen stellen. 🙂

Take Care, Take vragende Fairhups.